Πλουτώνιες Μέρες

Κλεισμένος είσαι σε δωμάτιο...
Εσύ κ το μικρο παιδί σου.
Εσύ κ ο Εαυτός σου.
Τις πόρτες κλείνεις
Τα παράθυρα αμπαρώνεις
Τον Εαυτό σου ασφαλίζεις.
Την ενέργεια σου να μαζέψεις.
Που όλη σου τη ζωή την μοίρασες
Και άσκοπα την ξόδεψες
Άλλους για να ευχαριστήσεις
Κανέναν σε δύσκολη θέση να μην φέρεις
Κανέναν να μην μειώσεις
Κανέναν να μην υποβιβάσεις
Και όμως τον Εαυτό σου άφησες
Και την δύναμη σου χάρισες κ προβαλες στους άλλους
Και άφησες τριγύρω να σ ελέγχουν
Και να σε οδηγούν
Και να σε συμβουλεύουν
Την δύναμη σου σε άλλους έδωσες
Κ επετρεψες
Την ζωή σου να την κουμαντάρουν
Και τώρα όμως μέσα στο αμπάρι που βρίσκεσαι...
τον Εαυτό σου αγκαλιάζεις
Και την δύναμη σου μαζεύεις
Και βγαίνοντας από το "κελί"
Γνωρίζεις πως...
Κυρίαρχος θα είσαι εσύ μοναχα
στην δίκη σου τη ζωή...
Εσύ το αφεντικό...
Κ κανενός ο υπηρέτης.