Όταν είχα πρωτοερθει στο νησι ήταν το 1989 κ το ερωτεύτηκα.
Για δεκα χρόνια μετά, όλη την δεκαετία του 1990 ερχόμουν διακοπές συνέχεια, ενώ ήξερα ότι κάποια στιγμή θα έρθω να μείνω μόνιμα.
Και ήρθα απο το 2000, 23 χρόνια ζω εδώ μονιμα κ δεν το έχω μετανιώσει.
Ζω το απλό, το φυσικό, αυτο που πολλοί δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει σε αυτο το νησί.
Στο νησί ήρθα γιατί μου άρεσε η ενέργεια του, αλλά κ ο κόσμος του για εκεινα τα χρόνια του 80, υπήρχε η αίσθηση της ελευθερίας.
Υπήρχε η κομψότητα κ η αισθητική αλλά όχι το στημένο, το φτιαχτό που βλέπεις τώρα, υπήρχε η τρέλα κ η εκκεντρικότητα αλλά με φυσικό αυθεντικό τρόπο.
Απο το 2000 κ μετά ξεκίνησε ο κόσμος να αλλάζει.
Η Μύκονος είναι για μένα ένας μικρός κόσμος, καθώς εδώ νιώθεις κ εισπράττεις τις ενέργειες απο παντού.
Κι αυτο είναι που μου αρέσει.
Ακόμα κι αν η ζωή μου είναι πολύ απλη, στην φύση, στο χωριό, παρόλα αυτά νιώθω σαν να είμαι ταυτόχρονα κ μέσα στον κόσμο, καθώς δέχομαι όλες τις διαφορετικές ενέργειες - δονήσεις απο μακριά.
Είμαι στην ομάδα εκείνων των παλιών όπου ήρθαν στην Μύκονο τότε γιατι απλά την αγάπησαν.
Δεν είναι μόνο οι παλιοί της κάτοικοι που είχαν αγνότητα κ φιλοξενία.
Είμαστε κ όλοι εμείς που επιλέξαμε να μείνουμε εδω απο ιδεολογία κ ρομαντισμο.
Δεν ήρθαμε για να κάνουμε χρήματα, μα ούτε κ με σκοπό το κέρδος.
Η ζωή μου κ το πως ζω κ όσοι με γνωρίζουν από κοντά, το ξέρουν πολύ καλά αυτό.
Αν ήθελα περισσότερες ανέσεις ή έναν πιο υλιστικό τρόπο ζωής θα έμενα Θεσσαλονίκη.
Απο αυτή την άποψη δεν είχα κανένα λόγο να φύγω απο την πόλη μου.
Όμως η ενέργεια του νησιού, τα βραχια της ναι, τα χρώματα, η θάλασσα της, όλα ότι έχει η φύση της με τράβηξαν, κ καθώς είναι πανάκριβη παρόλα αυτα επέλεξα να είμαι εδώ, θυσιάζοντας ανέσεις που αλλοι δεν θα μπορούσαν .
Πολλοί πιστεύουν ότι έρχονται όλοι εδώ για τα χρήματα κ για να βγάλουν πολλά, σε αυτό το πλήθος δεν ανήκω εγώ όπως κ πολλοι ακόμα, παλιοί ρομαντικοι που άφησαντα πάντα κ ακόμα παραμένουν εδώ.
Όμως αυτο το άρθρο που ξεκίνησα να γράφω, γράφεται για άλλο λόγο.
Πριν χρόνια - το 2020- ανακάλυψα την ημερομηνία / ζώδιο που ανήκει το νησί.
Ιχθύες λοοπόν η Μύκονος κ είχα γράψει ότι απο το 2020 θα υπάρξει πτώση, με εξαίρεση μια χρονιά ανόδου 2022 ή 2023 έγραφα όπου θα είχε ανοδο.
Δεν μπορούσα να είμαι ακριβής καθώς δεν εχω ώρα για τον χάρτη.
Με Κρόνο στους Ιχθύες απο τον Μάρτιο του 2023, κ το νησί να είναι Ιχθύες όπως είχα βρει, πλεον τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν.
Ο Κρόνος στους Ιχθύες φέρνει λοιπον επάνω όλες τις ελλείψεις που κρύφτηκαν κάτω απο το τραπέζι.
Βγάζει επάνω όλα εκείνα τα θέματα που ξεκίνησαν τα τελευταία 30 χρόνια - απο το 1993 .
Φέρνει τα αποτελέσματα, την ολοκλήρωση ενός κύκλου.
Πως εργάστηκες, πως φέρθηκες, πως δούλεψες?
Με τιμιότητα σεβασμό - αν ναι τότε σε ανταμείβει.
Αν όχι τότε έρχεται τσεκούρι.
Μόλις μπήκε ο Κρόνος κ ακόμα το νησί δεν έχει δει την απόλυτη πτώση της, καθώς τα επόμενα χρόνια μέχρι κ τέλος της δεκαετίας θα φέρουν κι άλλες ελλείψεις επάνω κ πτώση οικονομική.
Ο Κρόνος είναι ο δικαστής κ αν εχεις φερθει ανευθυνα, με επιπολαιότητα κ με απληστία, έρχεται τώρα να παρουσιάσει τις ατέλειες όλες γιατι ζητάει την διόρθωση, την βελτίωση, θέλει την εργασία , φέρνει την πτώση κ την ταπείνωση. Ζητάει την διόρθωση, μια νέα κατασκευή.
Έίναι ο αυστηρός κριτής που έρχεται να φέρει τον νόμο, για να έρθει νέα ισορροπία.
Είναι η δικαιοσύνη - όχι του Mr bean (Κούλης) φυσικα- εδω γελάνε κ τα βραχια της Μυκονου.
Πολεμάει την διαφθορα λένε κάποιοι - εντάξει θα γελάω για εκατομμύρια ζωές.
Είναι γεγονός ότι βγαίνουν στην επιφάνεια ότι είχε κρυφτει κ θα συνεχίσει πιο έντονα μέχρι το 2026.
Το νησί θα συνεχίσει να δυσφημείται γιατι δημιούργησε όλο αυτο απο το 1993 κ μετά.
Και χάνει τον μύθο την φήμη γιατί θέλει κατασκευή κ καινούργια μορφή απο την αρχή.
Επίσης να χτίσει την ταυτότητα της.
Σαν Ιχθύες που ανήκει εδώ εκφράζει τον χαμαιλέοντα, εκείνον που αλλάζει πρόσωπα κ ταυτότητες -όπως συμφέρει.
Έτσι λοιπόν στην αρχή που την γνώρισα ήταν οι Ιταλοί που έφερναν χρήματα που οκ της ταίριαζε καθώς μεσόγειος κ μετά τώρα έγινε Αραβία κ άλλαξε εφερε ελέφαντες φοινικες κι όλη την κιτσαρία που δεν βλέπεται.
Για το χρήμα έχασε την ταυτότητα της.
Και όπως λένε :
Όπου πάνε οι Αραβες, μετά έρχεται η καταστροφή.
Εμείς όμως οι ρομαντικοι, οι πρώτοι θα συνεχίσουμε να παραμένουμε κ να οραματιζόμαστε το νησί να ξαναβρεί αυτο που λατρέψαμε.
