Αφροδίτη & Πλούτωνας

" Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις "

Πλουτώνια μου Αφροδίτη

Μαύρα είναι τα ρούχα που φοράς
Ντυμένη είσαι ένα με την θλίψη
Σκυμμένη περπατάς
Μονάχη σου θέλεις να σαι
Τα όνειρα που έκανες πενθείς
Τον δρόμο που μέχρι τώρα βάδισες
να αποχαιρετήσεις
Κάτω όμως από αυτή την μαύρη φορεσιά
οι πληγές σου ανοιχτές
μικρά φωτάκια που λάμπουν
τον νέο σου δρόμο δείχνουν

Μα πόση δύναμη παίρνεις όταν κλαις
Πλουτώνια μου Αφροδίτη
Γιατί θάρρος θέλει
τον δρόμο που τόσο αγάπησες
κ λάτρεψες
να κλείσεις...