Μια πανσέληνος στον Καρκίνο (22/12),
κλείνει το έτος 2018.
Ένα έτος όπου μας ώθησε προς την αναζήτηση και την έσω έρευνα.
Στην ένωση με το εσωτερικό κομμάτι του εαυτού.
Που αναζητά ανώτερες αξίες.
Ουσιαστικότερες σχέσεις.
Η καθοδήγηση εκ των έσω.
Και η εμπιστοσύνη στην καρδιά, ήταν ο δρόμος που διανύθηκε,
ειδικότερα στο τελευταίο διάστημα της χρονιάς.
Το τελευταίο τρίμηνο.
Από την πανσέληνο του Σεπτεμβρίου (25/9) και έπειτα, ανοίχτηκε μια πόρτα.
Η πανσέληνος εκείνη, γινόταν στην 1η μοίρα Κριού/Ζυγού, δημιουργώντας έναν σταυρό σε
συνδυασμό με την πανσέληνο του Δεκεμβρίου (22/12), που έγινε στην 00η
Καρκίνου/Αιγόκερου.
Ο σταυρός αυτός λέγεται σταυρός των παρορμητικών.
Και είναι ο σταυρός της αρχής.
Των ξεκινημάτων.
Της θέλησης και της δημιουργίας.
Είναι ο σταυρός που κινεί την ανθρωπότητα ( Κριός / Ζυγός).
Μέσα από τον κόσμο των εμπειριών και ενσαρκώσεων ( Καρκίνος/ Αιγόκερως).
Καθώς η ανθρωπότητα διανύει ένα ιδιαίτερο σημείο καμπής.
Έγινε μια νέα ώθηση κ εκκίνηση μέσα στα τέσσερα σημαντικά σημεία των εισόδων/ ακμών.
Και οι δύο πανσέληνοι.
Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου.
Έγιναν επάνω σε κρίσιμες μοίρες.
Που δηλώνουν από μόνες τους,
ένα ξεκίνημα, μια αρχή που λαμβάνει μέρος μέσα από μια δοκιμασία.
Το τελευταίο τρίμηνο η ανθρωπότητα, πέρασε μια μεγάλη μετάβαση.
Πέρασε μέσα από μια είσοδο.
Σε μια άλλη χρονογραμμή.
Η πανσέληνος του Σεπτεμβρίου, έγινε στην 1η μοίρα του άξονα Κριού/ Ζυγού, άξονας της ανθρωπότητας.
Με συμμετοχή Χείρωνα και Κρόνου.
Άνοιξε την θύρα στο τούνελ των τραυμάτων.
Η ανθρωπότητα ξεκινούσε
Το ταξίδι πίσω στην μήτρα του χρόνου.
Για να γιατρέψει την πληγή της.
Η πληγή της ανθρωπότητας.
Την πληγή του εγώ.
Στο πολύμηνο αυτό ταξίδι,
συμμετείχαν ταυτόχρονα ένας προς ένας, όλοι οι προσωπικοί πλανήτες ανάδρομοι, η επιστροφή του χρόνου πίσω να είναι πιο έντονη.
Μέσα στο τούνελ του χρόνου.
Είδαμε τους εαυτούς μας σε όλους τους ρόλους.
Οι σκιές επανήλθαν.
Εικόνες από τις πληγές.
Τα φοβισμένα εγώ.
Των ανασφαλειών.
Των απορρίψεων.
Που δεν μας αφήνουν.
Να κινηθούμε μπροστά.
Παρά μας εγκλωβίζουν στον φαύλο κύκλο .
Εκδηλώθηκαν.
Μέσα στο τούνελ της τρίμηνης παραμονής μας, οι φόβοι επίκρισης
Απόρριψης τύψεων
Ενοχών.
Κάθε τι που κρατάει το εγώ σε χαμηλή δόνηση.
Εμφανίστηκε.
Μας κυρίευσε
Μας ώθησε στην απομόνωση.
Ήταν περίοδος μοναξιάς.
Ο καθείς μονάχος.
Καμία επαφή.
Καμία ένωση δεν μπορούσε να γίνει.
Ήταν το ταξίδι του μοναχικού ήρωα.
Σαν το ταξίδι του Οδυσσέα.
Κάθε ήρωα.
Που χρειάζεται να είναι μόνος του.
Να αντιμετωπίσει τα θηρία του.
Τους φόβους του.
Που τον κρατάν με αλυσίδες ακίνητο.
Ακούνητο.
Αιχμάλωτο
Στο παρελθόν.
Μέσα στο τούνελ τα τέρατα του νου.
Ήρθαν πιο έντονα.
Βύθισμα μέσα στο χάος των φόβων.
Μονάχοι στην δίνη εκείνη.
Που σαν τρικυμία σε παρασύρει.
Που όμως στο τέλος (7/12).
Τα νερά μιας παλίρροιας.
Τα νερά της γέννας που σπάνε.
Γίνεται η έξοδος.
Μια μετάβαση.
Κυλάς ανώδυνα.
Όπως στον τοκετό.
Που κατά την διάρκειά του.
Το μωρό, παλεύει μέσα στο σκοτάδι της μήτρας.
Με όλα τα συναισθήματα έντονα.
Χωρίς να γνωρίζει την έξοδο.
Απλά μέσα από την μήτρα.
Την μήτρα του χρόνου.
Ανάμεσα στο πριν και το μετά.
Ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες.
Μεταφέρεται από την μια ζωή σε μια άλλη ζωή.
Όπου αν και φαντάζει η ίδια.
Όμως δεν είναι..
Η πανσέληνος του Δεκεμβρίου.
Έγινε στην 01 μοίρα του Καρκίνου.
Λίγο μετά από την χειμερινή ισημερία (21/12).
Λίγο πριν από την γέννηση του Χριστού.
Μια φάτνη φιλοξενεί ένα βρέφος.
Ένας νέος άνθρωπος ήρθε.
Μέσα από την τρικυμία των τελευταίων μηνών.
Μεταφέρει μνήμες και εμπειρίες μαζί του.
Που όμως θα τον βοηθήσουν.
Στο να παράγει ένα καινούργιο έργο (Ήλιος στην 00 Αιγόκερου).
Το οποίο πρόκειται να ξεκινήσει, με την καινούργια χρονιά που μπαίνει με την ηλιακή έκλειψη/νέα σελήνη (6/1).
Οι μέρες αυτές, μέχρι το τέλος της χρονιάς, είναι μέρες γαλήνης ηρεμίας ησυχίας.
Το βρέφος αναπαύεται.
Μέρες όπου νιώθει ασφαλές.
Γνωρίζει ότι οι ανάγκες του θα αναγνωριστούν.
Αφήνεται ήρεμο στα χέρια της οικογένειας.
Το μόνο που ζητάει είναι αγκαλιά.
Θρέψη Φροντίδα.
Συναίσθημα Αγάπη
Νοιάξιμο Προστασία.
Αυτές τις μέρες.
Μέχρι την είσοδο της νέας χρονιάς.
Θρέψε το βρέφος σου.
Δώσε στον εαυτό σου.
Την συναισθηματική τροφή.
Την υποστήριξη
Γίνε η μητέρα σου.
Γίνε εσύ, για εσένα η οικογένεια σου.
Πρόσφερε στο βρέφος σου.
Τη νέα ύπαρξη που μόλις γεννήθηκε.
Την τροφή της αγάπης.
Της προστασίας.
Της αγκαλιάς.
Γιατί αυτά είναι τα συστατικά που δομούν.
Τον κόσμο που άμεσα έρχεται.
Τον άνθρωπο που αγαπά.
Και προσφέρει έξω
Εκείνο που όλοι.
Ζητάμε με ανοιχτό το στόμα.
Την αγάπη.
Την φροντίδα.
Το νοιάξιμο
Η ανθρώπινη οικογένεια.
Είναι το έργο που άμεσα δρα.
Και λαμβάνει χώρο.
Από το νέο έτος.
Το έργο που ζητείται
Από τις συμπαντικές δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.