Καλή Ανάσταση!

Το μάθημα της ζωής.
Η εύρεση της χαράς.

Από την πρώτη της ανάσα.

Καλείται η ψυχή,

ερχόμενη στη Γή,

να την ανακαλύψει.

Το κλάμα του μωρού,

δηλώνει αυτή την λύπη.

Κλαίει γιατί γνωρίζει.

Βιώνει έναν θάνατο.

Περνώντας την γήινη πύλη,

γνωρίζει πως εισέρχεται στον σκοτεινό τον κόσμο.

Ο φόβος, η απόρριψη,

εικόνες καταστροφής, η ακύρωση,

ο θάνατος παντού.

Αφήνει την πηγή αγάπης και του φωτός, πλήρης αποδοχής.

Αφήνει την ολότητα, αυτό που το πληρεί.

Καλείται ν' αγωνιστεί,

μέσα στο σκοτάδι, στην λήθη της ύπαρξης του,

να βρει το δικό του φως,
μέσα στον θάνατο,

να δημιουργήσει ζωή.

Βρίσκοντας την χαρά την εσωτερική,

να διώξει όλο τον φόβο, μια σπίθα της αγάπης να φωτιστεί ο τόπος.

Οι σπίθες οι πολλές να τον μεταμορφώσουν, από καζάνι τρόμου,

σε κορυφή χαράς.

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο με τις ταμπέλες, τα πρέπει, την καθοδήγηση,

τους τίτλους που σου κολλάνε, το ψέμα του εαυτού, τον κόσμο των νεκρών.

Από την πρώτη της ανάσα,

καλείται η ψυχή.

Να ανακαλύψει μόνη της,

εκ νέου από την αρχή,

τον λόγο ύπαρξης της,

να γίνει συνειδητή.

Να βρει την δική της φλόγα,

την σπίθα της αγάπης που στρέφεται εντός.

Στον κόσμο του θανάτου,

καλείται να ανακαλύψει την ζωή.

Καλή Ανάσταση!