Μαγκιά είναι όταν μολονότι η οικογένεια σου προσφέρει τα πάντα από ανέσεις σε υλικό βαθμό, να δώσεις μια μούτζα σε όλα κ ηθελημένα να πάρεις την οδό της στέρησης μεν, αλλά της κατάκτησης του δικου σου δυναμικού.
Μαγκιά είναι όταν σου έχουν προτείνει θέσεις που έχουν προοπτική υψηλή στο στημένο κοινωνικό σύστημα, να γυρίσεις την πλάτη γιατί μέσα εκεί διδάσκεσαι πως να παραμένεις αδρανής κ παθητικός, κυρίως μαθαίνεις να βολεύεσαι μέσα σε ένα σάπιο κόσμο κ δεν υπάρχει πνευματική εξέλιξη.
Μαγκιά είναι όταν είσαι σε χώρους εργασίας που τα αφεντικά δεν σε σέβονται κ σου μιλάνε άσχημα, γιατί έχουν την ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ότι είναι πιο πάνω κ δυνατοί, να τους μιλήσεις με τον ίδιο τρόπο, όπως αυτοί σε έχουν υποβιβάσει, κοινώς να τους γκρεμίσεις από το βαθρο που ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι βρίσκονται κ φυσικά μετά να σηκωθείς να φύγεις.
Γιατί ποιός μαζόχας θα ήθελε να εργάζεται για τύρρανους κ τοξικούς?
Να θυμάσαι πάντα ότι στους δικτάτορες δεν μιλάμε με ευγένεια, δεν παρακαλάμε με το σεις κ με το σας, αλλά τους μιλάμε όπως τους αξιζει.
Μαγκιά είναι όταν έχεις κάνει μια συμφωνία σε ένα περιβάλλον εργασίας με ένα συγκεκριμένο ωράριο, τελικά αυτό δεν τηρείται γιατί ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι είσαι δούλος κ σκλάβος προς εκμετάλλευση, χωρίς φωνή.
Βάλτους στην θέση τους λοιπόν , σήκω κ υποστήριξε τον εαυτό σου, δείξτους με την στάση σου ότι εσύ σε σέβεσαι κ μετά φυσικά αποχώρησε από αυτό το περιβάλλον.
Ποιός υγιής άνθρωπος θα ήθελε να παρέχει τις υπηρεσίες του σε άτομα που έχουν αντιλήψεις μεσαίωνα???
Μαγκιά είναι ενώ σου έχουν ανοίξει πόρτες που μπορεί να γίνεις πιο γνωστός από την δουλειά σου, να ανακαλύψεις ότι τα πρόσωπα που συνεργάζεσαι, χρησιμοποιούν τους άλλους γοα το δικό τους όφελος. Έτσι κλείνεις όλες τις πόρτες κ κατεβάζεις ρολά, γιατί επιλέγεις τον δύσκολο δρόμο μεν, αλλά μέσα από το μονοπάτι που υπηρετεί τον άνθρωπο με αλήθεια κ αγάπη.
Όπου η λέξη μαγκιά εννοώ την έννοια της τόλμης κ της καρδιάς, που δεν φοβάται να γυρίσει την πλάτη σε όποια θέση , πόστο, επάγγελμα, φήμη κέρδος, κ να ακολουθήσει ηθελημένα τον δρόμο της υλικής στέρησης μεν, αλλά πνευματικού πλούτου δε, ένας δρόμος γεμάτος απο χαρά, εσωτερική αρμονία κ πάνω από όλα ελευθερία.
Αυτή είναι η θυσία που έχουμε έρθει να κάνουμε εδώ σε αυτό τον πλανήτη Γη, τον πλανήτη της φυλακής, που η ψυχή αιχμαλωτίζεται από όλα τα παραπάνω εδέσματα κ τελικά ξεχνάει τον προορισμό της που είναι ο δρόμος προς την ελευθερία.
Γιατί η ελευθερία είναι ο δρόμος.
Η εσωτερική κατάσταση της ψυχής που δεν χαρίζεται σε τίποτα κ σε κανέναν που θέλει να την φυλακίσει μέσα από τα τυράκια της ψευδής ασφάλειας.
Και η εσωτερική αυτή κατάσταση είναι μια μόνιμη ευδαιμονία γιατί τελικά έχεις καταφέρει μέσα στον πλανήτη της φυλακής, να βρεθείς στον παράδεισο.
Και δεν μπορεί κανείς μα κανείς να στον πάρει, γιατί είναι μέσα σου αυτός ο παράδεισος.
Όλα αυτά γιατί τα λέω τώρα?
Γιατί είμαστε στην εποχή της επανάστασης.
Κ η επανασταση είναι εσωτερική κατάσταση.
Είναι να επιλέξεις την εσωτερική σου ευδαιμονία, με όποιο κόστος κ με όποιο τίμημα.
Και όταν αυτό το κάνεις τότε απλώνεται παντού μπροστά σου ένα συνεχή φως, τότε αυτόματα ανοίγουν οι πύλες των Ουρανών.
Ένας είναι ο δρόμος της ευτυχίας κ έρχεται μέσα από την στέρηση, μέσα από την απώλεια των υλικών ανέσεων που όμως σου διδάσκουν να είσαι ατρόμητος, χωρίς φόβο κ κυρίως ψυχικά δυνατός.
Αυτό ήταν κ το δικό μου ταξίδι που κλείνει σε λίγο έναν κύκλο 30 ετών, για να ξεκινήσει τον επόμενο.
Επέλεξα την στέρηση ηθελημένα κ τώρα έχω αποκτήσει τους πιο μεγάλους θησαυρούς που κανείς δεν μπορεί ποτέ να πάρει.
Όλο κ πιο πολλές ψυχές βλέπω κι ξέρω ότι θα δω να γίνονται ασυμβίβαστες, κ έτσι με αυτό τον τρόπο να μεταμορφώνουν το μονοπάτι της ανθρωπότητας.
Γιατί ένας κούκος κ μόνο μεταδίδει την άνοιξη.
Και τελικά γινόμαστε πολλοί κ οδηγούμε τον κόσμο εκει που ανήκει να βρίσκεται.
Στον δρόμο της αγάπης για την ελευθερία.
Για τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.