ΠΟΥ ΤΑ ΒΛΈΠΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΆ;;;;

 Η πιο συχνή φράση που ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, να λέει από μικρή αυτά που βλέπει είναι : 'ΠΟΥ ΤΑ ΒΛΈΠΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ';

Για μένα αυτά που έβλεπα να έρχονται κ να συμβαίνουν, ήταν τόσο φυσιολογικά που πίστευα ότι τα έβλεπαν όλοι.

Όταν με ρωτούσαν έτσι, σοκαριζομουνα, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι άλλοι δεν έβλεπαν .

Μάλλον δεν μπορούσα να το κατανοήσω με τίποτα.

Το φως που έφερε το 2020, η αφύπνιση που έφερε σε εμένα ήταν να κατανοήσω ότι αυτό που βλέπω εγώ, η πλειοψηφία δεν το βλέπει.

Για εμένα το ότι είμαστε πνευματικα όντα με ψυχή, ήταν τόσο σύνηθες που θεωρούσα ότι το αντιλαμβανοντουσαν κ οι υπόλοιποι.

Θυμωνα γιατί πιστευα ότι ενώ το ξέρουν , επιλέγουν να κινούνται υλιστικά.

Δεν μπορούσα καν να διανοηθω ότι δεν έβλεπαν ότι υπάρχει κ κάτι άλλο εκτός από ύλη.

Λοιπόν αυτό το κατάλαβα την τελευταία διετία.

Ότι η πλειοψηφία αδυνατούσε να δει καν , να κατανοήσει ότι υπάρχει κ κάτι άλλο 

Κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν βλέπει τίποτα άλλο εκτός από την υλική πραγματικότητα, αυτό για εμένα ήταν αληθινά σοκαριστικό.

Γι αυτό πολλές φορές νιώθω ότι σαν να ήρθα ξαφνικά σε αυτό τον κόσμο.

Για εμένα το να βρίσκομαι στην ύλη , είναι θυσία.

Νιώθω ότι είμαι σε έναν κόσμο που δεν ταιριάζω.

Σαν να βλέπω πράγματα πολύ μπροστά, που τα μεταδίδω απ' την ανάγκη μου να φανώ χρήσιμη.

Να προσφέρω κάτι για την βελτίωση.

Για την εξέλιξη.

Έτσι λοιπόν ενώ παλιότερα απορούσα όταν με ρωτούσαν ΠΟΥ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Τώρα ξέρω.