Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΕΙΤΕ ΚΑΘΟΔΙΚΑ ΠΡΟΣ ΖΟΜΠΙ. ΕΙΤΕ ΑΝΟΔΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

 Πέρσι όταν είχα έρθει Θεσσαλονίκη, όλο τον χειμώνα κυκλοφορούσα μόνη μου χωρίς μάσκα έξω. 

Μπορώ να πω ότι ήταν ένας εφιάλτης το περσινό, να βλέπεις ολους έξω με μάσκα, χωρίς την λογική να υπάρχει καθόλου.

Φόβος φόβος φόβος.

Μα καλά από πού θα κολλήσετε βρε ιό;;;;;

Φέτος ήρθα λίγες μέρες πριν το νέο μέτρο, κ έλεγα ευτυχώς δεν θα ξαναπεράσω αυτό τον εφιάλτη, να βλέπω έξω παντού τα ζόμπι με μάσκες να περπατούν μόνα τους , σε δρόμους ερήμους ή κ με κόσμο.

Γιατί ναι αυτή είναι η αλήθεια έχουν μεταλλαχτεί σε ζόμπι, αργά κ καταλυτικά , σε ρομπότ που δεν σκέφτονται, αλλά έχουν παραδώσει ψυχή σώμα σε άλλους .

Η μετάλλαξη που συμβαίνει τώρα , δεν είναι μόνο στο ιό, αλλά μεταμορφώνεται στην ουσία ο άνθρωπος.

Είτε μεταλλασεται προς την πτωτική του πορεία, είτε αναβαθμίζεται με ταχύτητα κ πηγαίνει προς την Χρυσή εποχή, οπου χρησιμοποιεί την ατομική του σκέψη, την κριτική του ικανότητα, κ πάει κόντρα σε ότι ακολουθεί η μάζα κ οι δούλοι της.

Ναι είμαστε στην εποχή της μετάλλαξης.

Άλλοι κινούνται καθοδον με πτωτική πορεία, καθώς υπηρετούν τα συμφέροντα τους, βολεύονται κ ακινητοποιούνται.

Κι άλλοι μέσα από την αντισταση τους κ την ανυπακοή τους κινούνται με ταχύτητα ανοδικη, προς το γένος των ελεύθερων ανθρώπων.

Είναι οι ήρωες που μάχονται σκεπτονται κ κινούνται με ατομική ευθύνη.

Ευθύνη είναι να αποφασίζεις εσύ για τον εαυτό σου, κι όχι να αφήνεις άλλους να αποφασίζουν αυτοί για εσένα.

Ή να ακολουθείς εντολές μέσα από φόβο, επειδή έτσι σου είπαν, ή γιατί έτσι πρέπει, γιατί έτσι είναι η γραμμή .

Η γραμμική σου στάση κ αντίληψη είναι που ανήκει στον μεσαίωνα κ τον φέρνει εδώ.

Κι αυτή η γραμμή πεθαίνει τώρα, σπάει.

Έχει ήδη βγει από την γραμμή του μέλλοντος.

Αυτή την στιγμή οι ελεύθεροι άνθρωποι ξεχωρίζουν γιατί είναι οι ήρωες που σχηματίζουν κ δημιουργούν μέσα από την ώριμη τους στάση κ την κριτική σκέψη, τον κόσμο.

Αυτός ο κόσμος είτε θα καταστραφεί.

Είτε θα σωθεί.

Και ναι η ελπίδα υπάρχει για την εξέλιξη μέσα από αυτούς που ξεχωρίζουν κ δεν ακολουθούν τα ίδια, δεν μιμούνται τους πολλούς.

Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε το μέτρο αυτό της μάσκας προχτές, σκέφτηκα όχι θεέ μου!!! Πάλι θα ζήσω ξανά τον ίδιο εφιάλτη .

Να βλέπω τα ζόμπι ξανά κ ξανά μπροστα μου.

Μασκοφορεμενους δούλους παντού!

Σκυμμένα φοβισμένα υπάκουα.

Φρικαρα.

Όταν όμως βγήκα την πρώτη μέρα.

Δεύτερη τρίτη έξω .

Συνάντησα κάτι που δεν το περίμενα.

Μια ευχάριστη έκπληξη !

Με πολύ χαρά είδα ότι οι μισοί δεν φορούσαν μάσκες.

Βέβαια θα δείξει κ οι επόμενες μέρες.

Αλλά αυτό τελικά δείχνει.

Ότι ναι υπάρχει ελπίδα.

Ότι ναι οι άνθρωποι είδαν.

Ο φόβος υποχώρησε.

Ελπίδα κ ελευθερία.

Η νίκη του φόβου.

Η νέα Χρονιά μπαίνει με Φως.