ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ. ΚΡΟΝΟΣ ΆΡΗΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ. Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Μια Σελήνη στον Ζυγό μόλις έχει περάσει.
Στο ζώδιο της ισορροπίας.
Κι ένα τετράγωνο Άρη Κρόνου αυτές τις μέρες, κι αυτό να προσπαθεί μαχόμενο να βρει την ισορροπία μέσα στο δούναι κ λαβείν, στις σχέσεις κ τις συναλλαγές μας.
Όλα αυτά μαζί μου φέρανε φλασιά ένα κείμενο του Αιβάνχωφ περί ισορροπίας.
Παρατηρήστε οι ασχολούμενοι με αστρολογία, πως συνδέει την απόλυτη ισορροπία με τον θάνατο.
Στην αστρολογία ο Κρόνος είναι ο θάνατος,
με την έξαρση του στον Ζυγό το ζώδιο της ισορροπίας.
Όλα στο σύμπαν μαγικά συνδέονται, κι όλα εν σοφία ποιήσει.

Ακολουθεί απόσπασμα.
Από Αιβάνχωφ
" Ο κοσμικός ζυγός"

'Όσο η δημιουργία δεν θα έχει συμπληρωθεί, οι δίσκοι του ζυγού θα συνεχίζουν να ταλαντεύονται.
Η απόλυτη ισορροπία είναι συνώνυμη της τελειότητας, και τι μπορεί να υπάρξει πέραν της τελειότητας;
Τίποτε, τα πάντα σταματούν.
Η ταλάντευση του ζυγού υποδηλώνει πως η δημιουργία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, τείνει προς την απόλυτη ισορροπία, δηλαδή προς την ακινησία χωρίς ποτέ να τη φτάνει.
Την ημέρα που η δημιουργία θα έχει φτάσει στην απόλυτη ισορροπία, θα απορροφηθεί και πάλι στους κόλπους του Αιωνίου

Αυτό που αποκαλούμε ισορροπία αποτελεί στην πραγματικότητα μία μικρή ανισορροπία.
Η ανισορροπία όμως αυτή οφείλει να μείνει περιορισμένη και στιγμιαία.

Μία συγκεκριμένη ανισορροπία είναι αναγκαία για την πρόοδό μας, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι ξέρουμε να παρακολουθούμε, να αναλύουμε τον εαυτό μας και να λαμβάνουμε διορθωτικά μέτρα όταν οι δίσκοι του ζυγού προσλαμβάνουν επικίνδυνη κλίση.
Η γνώση της εξισορρόπησης των δυνάμεων δίνει στον άνθρωπο μία μαγική δύναμη πάνω στον ίδιο του τον εαυτό και πάνω στη φύση, αλλά πρέπει να επιβλέπουμε επίσης τον εαυτό μας για να διατηρούμε μία συγκεκριμένη ταλάντωση.
Διότι την ημέρα κατά την οποία οι δύο δίσκοι θα είναι πλήρως εξισορροπημένοι, τίποτα πια δεν θα προχωρά και επέρχεται ο θάνατος. Ο θάνατος είναι η τέλεια ισορροπία!

Η ψυχική μας ζωή βασίζεται πάνω σε μία ανισορροπία που όταν είναι χαλιναγωγημένη φέρνει πλούτο και δημιουργικότητα.

Οι ιδιοφυίες π.χ. , δεν είναι ισορροπημένα άτομα με τη συνήθη έννοια του όρου.
Αντιθέτως μάλιστα : οι ιδιοφυίες είναι συχνά όντα τα οποία αισθάνομαι να απειλούνται από σκοτεινές δυνάμεις, προσπαθούν να τις τιθασεύσουν μέσω της εργασίας, της δημιουργικότητας και είναι κατά αυτό τον τρόπο που καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν μεγαλεπήβολα έργα.
Ενώ άλλοι, πολύ πιο "ισορροπημένοι" μη έχοντας να κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να ζήσουν και να αισθάνονται καλά, παραμένουν ασήμαντοι και παραμερισμένοι'.