Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΛΕΙΝΕΙ. ΟΛΟΚΛΉΡΩΣΗ Κ ΑΝΆΔΡΟΜΗ.

Το 2020 μου απάντησε για ποιον λόγο ήμουν απόμακρη από τον κόσμο στην ζωή μου κ κρατούσα αποστάσεις. 

Γιατί σαν ελεύθερη που είμαι, δεν ήθελα να συναναστρέφομαι με σκλάβους.

Το 2020 μου εδωσε την απάντηση γιατί από μικρή ήθελα να φύγω από την πόλη.

Ούτως η άλλως η πρώτη λέξη που είπα , όπως μου είπε η μητέρα μου ήταν ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ!

Από μικρή τους έλεγα θέλω να φύγω , δεν ήθελα να μου δίνει κανένας διαταγές, ήθελα να δημιουργήσω την δική μου ζωή μακριά από το κουτί του συστήματος.

Εξ ου κ από τα 24 μου έφευγα.

Ήθελα να φύγω από τις πόλεις, όπου όλοι ήταν τόσο μεσα σε προγραμματισμούς. Όλοι τους ακολουθούσαν το ίδιο μοντέλο, πάσχιζαν να είναι αρεστοί, ψεύτικοι, το πρόγραμμα της οικογένειας, πτυχίο, καριέρα, φήμη έπαιζε στο μυαλό όλων σαν κασέτα.

Δεν ήθελα να το βλέπω αυτό κ έφευγα.

Μου έφερνε μελαγχολία, θλίψη, έβλεπα το ψεύτικο, το δηθεν, την προσποίηση.

Έβλεπα την φυλακή μέσα στα κουτιά, μέσα στο τσιμέντο, με έπνιγαν τα αυτοκίνητα, ήθελα να φύγω.

Νόμιζα ότι είχα πάθει αγοραφοβία, οι φίλοι μου τότε που μ' έχουν ζήσει από κοντά τα ξέρουν.

Στις διασκεδάσεις τους, δεν μπορούσα να βρω χαρά, ούτε όμως ταίριαζα κ στο τρόπο διατροφής.

Χρειαζόταν να φύγω να βρω τον εαυτό μου, να δω τι μου αρέσει εμένα, χωρίς επιρροές, μόνη μου.

Στα 20 μου έκλεισα την τηλεόραση, συνειδητοποίησα ότι οι ταινίες, όλα τα πάντα, επηρεάζουν το νου κ εκπαιδεύουν.

Ετοίμαζα τον εαυτό μου για μια δεκαετία να βρω την δύναμη μέσα μου μόνη , να φύγω να πάω σε ένα μέρος πιο μικρό απλό , που θα έχει κόσμο μεν αλλά εγώ θα μπορώ να είμαι σε απόσταση.

Καθώς ήμουν γυναίκα κ δεν είχα υποστήριξη στο βήμα αυτό, άρχισα να διαβάζω πολλά βιβλία, ειδικά από τα 26 κ μετά, για να με δυναμώσουν κ να κάνω αυτό που ήθελα.

Να φύγω μακριά από όλο αυτό.

Θυμάμαι τότε είχα αγοράσει ένα βιβλίο πολύ μικρό, με όνομα "Οι Παπαλαγκι',το οποίο ένας μοναχός από μια φυλή που έμενε έξω σε ύπαιθρο, περιέγραφε πως βλέπει τους ανθρώπους στην πόλη. Θυμάμαι είχα ανατριχιασει γιατί σε κάθε λέξη του έβρισκα τις δικές μου σκέψεις.

Θα βάλω κάποια στιγμή αποσπάσματα ίσως.

Θεωρούσα τους ανθρώπους τρελούς τότε που τουςαρεσε όλο αυτός ο ρυθμός, αυτοί βέβαια θεωρούσαν εμένα τρελή.

Στα 30 μου έφυγα λοιπόν αποφασισμένη , έκανα δύο τρεις απόπειρες να μείνω μέχρι κ εξωτερικό, αλλά με έπιασε η νοσταλγία για την χώρα μου, έκλαιγα κάθε μέρα , ήταν κάτι που δεν το είχα υπολογίσει.

Γύρισα πίσω κ αποφασισα τελικά να μείνω σε νησί.

Γιατί αγαπώ την θάλασσα, επέλεξα την Μύκονο, γιατί η ενέργεια της το φως της, όλα έρχονται σε ταύτιση με εμένα.

Ένα νησί που μπορείς να είσαι μόνος σου, αλλά ταυτοχρόνως κ με κόσμο οπότε θέλεις εσύ .

Άλλη στιγμή θα γράψω για αυτό.

Είναι πολλά άλλα η Μύκονος που πολλοί έχουν αντίθετη άποψη.

Το νησί το αγαπάω για την ενέργεια του κ τώρα που πάει σε νέο γύρο θα μου αρέσει πολύ περισσότερο εμένα, βέβαια θα την χαλάσει σε πολλούς. Γιατί δεν θα είναι όπως ήταν πριν.

Άλλο κεφάλαιο αυτό.

Στα 30 μου θυμάμαι είχα συναντήσει τυχαία στο νησί, ένα ζευγάρι από την πόλη, δουλεύαμε μαζί κάποτε. Τους είχα πει ότι δεν μπορώ σε πόλη, το τσιμέντο, με πνίγει, νιώθω ασφυξία, δεν μπορώ τα αυτοκίνητα, αυτοί με κοιτούσαν σαν εξωγήινη. Πήγαν πίσω κ διέδιδαν ότι είμαι για το ψυχιατρείο.

20 χρονια μετά κ πλέον όλοι θέλουν να φύγουν από την πόλη. Όλοι γίναν τρελοί σαν κι εμένα φαίνεται χαχαχα.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Με τον Κρόνο να έχει μπει στον 12ο οίκο μου, φέρνει μια ολοκλήρωση ενός κύκλου στην ζωή μου, που είχε ξεκινήσει πριν 28 έτη.

Κάνω μια αναδρομή τελικά, όλες αυτές οι εμπειρίες από τότε , όπου ολοκληρώνουν με επιτυχία το κεφάλαιο της αυτογνωσίας μου.

Επέλεξα από πολύ μικρή να ακολουθήσω τον δρόμο της ελευθερίας, μέσα από στερήσεις .

Αν κ θα μπορούσα να μείνω στην πόλη, κ να έχω μια ζωή με υλική αφθονία, μία καριέρα που πολλοί θα ήθελαν, να έχω ένα σούπερ υλιστικό μοντέλο, όλα αυτά που ζητούσαν οι περισσότεροι.

Άφησα τις υλικές ασφαλειες γιατί με έπνιγαν, ήθελα να δω ποια είμαι χωρίς αυτά.

Χωρίς τις ανέσεις κ τα έτοιμα.

Γι αυτό κ δεν με φοβίζει τίποτα.

Γιατί το ρητό :

'Ελευθερία κ ξερό ψωμί' είναι αυτό που με αντιπροσωπεύει.

Κλείνει λοιπόν αυτο το κεφάλαιο κ κάνω μια αναδρομή, φέρνω μια ολοκλήρωση .

Η ζωή μου ήταν μια επανασταση ολόκληρη, της οποίας τώρα τα βιώματα έρχονται να ειπωθούν.

Αν κ τότε όταν τα έκανα ένιωθα τύψεις κ ένοχες, κατα καιρούς, γιατί κάνεις από γύρω μου δεν το υποστήριξε, τώρα νιώθω ικανοποίηση.

Γιατί είμαι ελεύθερη.

Γιατί ξέρω γιατί το έπραξα.

Γιατί πάλι αν γυρνούσα πίσω τα ίδια θα έκανα, αλλά πιο αποφασιστικά.

Από το 2023 ξεκινάω καινούργιο κύκλο.

Το ποιος θα είναι αυτός θα μου δοθεί το σημα σε αυτή την διετία.

Αυτά.

Σας ευχαριστώ για το μοίρασμα

Φιλιά φίλοι μου!